Półbuty Texo- Air Mark 0B

Środki ochrony indywidualnej powinny:

• być odpowiednio dobrane do istniejącego zagrożenia (rodzaju i natężenia lub stężenia czynników szkodliwych i niebezpiecznych),
• uwzględniać wymagania ergonomii i stan zdrowia pracownika,
• uwzględniać warunki istniejące w miejscu pracy,
• być dopasowane do pracownika po niezbędnej regulacji,
• dać się dopasować względem siebie bez zmniejszenia właściwości ochronnych, gdy występuje konieczność jednoczesnego stosowania kilku środków.

Odzież ochronna – odzież stosowana w środowisku pracy, która okrywa lub zastępuje odzież osobistą i która została zaprojektowana w celu zapewnienia ochrony przed zagrożeniami.

Wyróżniono trzy klasy obuwia dla pracowników:

obuwie bezpieczne (S – safety),

obuwie ochronne (P – protective)

obuwie zawodowe (O – occupational).

Klasy różnią się stopniem ochrony, jakie zapewniają pracownikowi, a ich główną różnica jest obecność lub brak podnoska chroniącego palce stopy pracownika.

Podstawowy podział odzieży roboczej to:

• bluzy,
• kamizelki,
• koszulki,
• koszule,
• spodnie,
• ogrodniczki,
• spodenki,
• czapki,
• rękawiczki,
• okulary,
• kaski,
• obuwie.

Pojęcie „odzież ochronna” oznacza odzież, która zakrywa lub zastępuje odzież osobistą i chroni pracownika przed zagrożeniami mechanicznymi, chemicznymi, termicznymi oraz przed czynnikami atmosferycznymi. Powinna ona chronić pracownika przed tymi czynnikami podczas wykonywania pracy. Z kolei “odzieżą roboczą” nazywamy odzież przeznaczoną do pracy, podczas której występuje mocne brudzenie substancjami nieszkodliwymi dla zdrowia, działają czynniki powodujące szybsze niszczenie odzieży lub produkt wymaga specjalnej czystości wykonania.